- wąchać
- wąchać I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, wąchaćam, wąchaća, wąchaćają, wąchaćany {{/stl_8}}– powąchać {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIIa {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wciągać powietrze do nosa dla poznania zapachu czegoś, rozpoznawać zapach zmysłem węchu': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wąchać kwiaty, mięso w sklepie. Pies wąchał nogawkę spodni. Powąchać perfumy. Powąchaj, jak pięknie pachnie. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot., zwykle w formie zaprzeczonej {{/stl_8}}{{stl_7}}'znać się na czymś, mieć z czymś styczność, mieć coś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Grosza nie powąchał z całej transakcji. Przez całe życie nie wąchał uczciwej roboty. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}\ {{stl_20}}{{/stl_20}}wąchać II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_8}}środ. {{/stl_8}}{{stl_7}}'narkotyzować się, wciągając nosem opary jakiejś substancji': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wąchają już nawet dzieci ze szkół podstawowych. (TV) {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}rzad. pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'dowiadywać się czegoś po kryjomu, ostrożnie; węszyć, przewąchiwać, szpiegować': {{/stl_7}}{{stl_10}}Policja wącha za kimś. Wąchali, czy sprawa jest czysta.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}nie wąchać [powąchać] prochu {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.